Het waait hard vandaag. Snoeihard. Als je loopt, is er telkens een klein moment dat maar een van je voeten aan de grond staat. Van dat moment maakt de wind gebruik om je omver te blazen. Ik hou me stevig vast aan een lantarenpaal.
Ik hou mijn hart vast voor de ooievaars en de reigers: ik zie ze al ondersteboven met hun snavel in de aarde steken, ver overhellend en trillend als een wichelroede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten